Łukasz Wodyński nie przedstawia świata widzialnego, realnego, rzeczywistego lecz własnym mrocznym, soczystym kolorem farby oświetla swoje postaci- dramatycznych bohaterów wydobywanych z nicości tła. To zazwyczaj bliscy mu modele, których fizyczną czytelność niszczy zamaszystą czerwoną krwią farby i zatraca ich realistyczne znaczenie.
Każda istota ludzka posiada ciało, które mimo, iż w sensie biologicznym jest podobne do innych, to jednak ostatecznie jest niepowtarzalne, jedyne w swoim rodzaju, tak jak każdy kod DNA jest jeden i nigdy się nie powtórzy. Ciało nadaje człowiekowi ostatecznie fizyczny wymiar jego tożsamości. Najpierw jest ciało, dopiero później człowiek może cokolwiek zakomunikować. Pojęcie ciała analogicznie można odnieść do malarstwa, które właśnie poprzez swoją fizyczność i bezpośredniość komunikuje emocje, które często wykraczają poza ujęcie werbalne. Malarstwo poprzez to co fizyczne, komunikuje to co emocjonalne, czy wreszcie duchowe.
Dużą część twórczości Łukasza Wodyńskiego zajmuje akt, potraktowany bardzo indywidualnie. Jednak artysta w wyrażaniu siebie nie ogranicza się jedynie do malarstwa. Stosuje także inne środki wyrazu, takie jak: live act, rysunek czy działania multimedialne.
www.wodynski.com.pl